Διάσπαση προσοχής

Υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι θα γράφω αγγλικά σ'αυτή εδώ τη σελίδα, αλλά αυτή τη φορά θα κάνω μια εξαίρεση, γιατί αυτά που πρόκειται να γράψω δεν αφορούν μόνο καθηγητές ξένων γλωσσών, αλλά και δασκάλους άλλων ειδικοτήτων, κυρίως όμως γονείς.
Περνώντας από διάφορες τάξεις και διάφορους μαθητές σε ιδιαίτερα μαθήματα, έχω συναντήσει πολλούς τύπους παιδιών. Όλα είναι μοναδικά με τον δικό τους τρόπο. Αυτό που έχω καταλάβει είναι ότι δεν γίνεται να είναι όλοι μαθητές του 20, καποιοι λόγω "τεμπελιάς", κάποιοι όμως γιατί ενώ έχουν πρόβλημα, δεν βοηθιούνται να το ξεπεράσουν...
Κι εδώ ερχόμαστε εμείς οι δάσκαλοι, εμείς οι γονείς.... Τι γίνεται όταν το παιδί όντως έχει κάποια μαθησιακή δυσκολία?
Ο ρόλος του δασκάλου είναι πολύ λεπτός. Πρώτα πρώτα θα έπρεπε σε κάθε τάξη, σε κάθε σχολείο να ευπάρχει καποιος ειδικός που παρατηρεί. Βέβαια στην ελληνική πραγματικότητα αυτό είναι ανέφικτο, οπότε θα πρότεινα να ασχολούμαστε λίγο περισσότερο με τους μαθητές που δείχνουν κάποιου είδους αδυναμία. Μιλώντας σε αρχικό στάσιο με το παιδί και μετά με τους γονείς.
Πολλοί γονείς πιστεύουν ότι αν διακρίνουμε κάποια μαθησιακή δυσκολία και το αναφέρουμε, είναι σαν να χαρακτηρίζουμε το παιδί τους αργό, ίσως και με χαμηλό δείκτη νοημοσύνης...
Και μιλάω από προσωπική πείρα. Μα είναι και πολλοί γονείς που συνεργάστηκαν, απευθύνθηκαν σε ειδικούς και με την συνεργασία όλων, τα παιδιά έχουν τελειώσει πανεπιστήμιο και είναι επιτυχημένοι επαγγελματίες πια.

Έκανα μια μικρή έρευνα εδώ στο διαδίκτυο για τα συμπτώματα της απόσπασης προσοχής και σε παλιές μου αναρτήσεις έχω και κάποιες σημειώσεις για τη δυσλεξία και τις μαθησιακές δυσκολίες.
Νομίζω ότι είναι σωστό να ενδιαφερθούμε όλοι μας.

Πρωτογενή Συμπτώματα

Α. Ελλειμματική προσοχή/ αδυναμία συγκέντρωσης
Συχνά το παιδί:
• Δεν μπορεί να εστιάσει την προσοχή του σε λεπτομέρειες, κάνει λάθη από απροσεξία στις εργασίες του σχολείου
• Δεν μπορεί να οργανώσει τις εργασίες του
• Αδιαφορεί για τις οδηγίες που του δίνονται όσον αφορά τις σχολικές εργασίες, καθημερινές εργασίες και γενικά καθήκοντα που έχει αναλάβει (χωρίς όλα αυτά να οφείλονται σε αντιδραστική συμπεριφορά ή αδυναμία κατανόησης των οδηγιών)
• Δίνει την εντύπωση ότι δεν ακούει, όταν κάποιος του απευθύνει τον λόγο
• Ξεχνάει ή χάνει αντικείμενα που του είναι απαραίτητα για εργασίες-δραστηριότητες
• Δε δείχνει προθυμία να ασχοληθεί με εργασίες που απαιτούν έντονη διανοητική δραστηριότητα

Β. Υπερκινητικότητα
Συχνά το παιδί:
• Τρέχει και κινείται υπερβολικά σε χώρους όπου τέτοιου είδους συμπεριφορά κρίνεται ακατάλληλη (οι έφηβοι-ενήλικες περιορίζονται σε ψυχική εγρήγορση)
• Σηκώνεται από τη θέση ή το θρανίο του σε χώρους όπου δεν πρέπει να μετακινηθεί
• Παίζει νευρικά με τα χέρια του, στριφογυρίζει αμήχανα στη θέση του, κουνάει τα πόδια του
• Μιλάει υπερβολικά
• Δυσκολεύεται να πάρει μέρος σε δραστηριότητες ή να παίξει με ηρεμία
• Δεν θέλει να μένει για μεγάλο χρονικό διάστημα σε ένα μέρος

Γ. Παρορμητικότητα
Συχνά:
• Διακόπτει ή θέλει να επιβάλλει την παρουσία του π.χ. σε ομαδικά παιχνίδια
• Έχει δυσκολία να περιμένει τη σειρά του
• "Πετάγεται" δίνοντας απαντήσεις προτού ολοκληρωθεί η ερώτηση
• Κάνει πράγματα χωρίς να τα σκεφθεί
• Δυσκολεύεται να οργανώσει τη δουλειά του
(Ρούσσου, 1988; A.P.A., 1994; Μανιαδάκη, 2001)

Δευτερογενή Συμπτώματα
Υπάρχουν και δευτερογενή συμπτώματα, που δεν είναι τυπικά αλλά προκύπτουν από την επίδραση των πρωτογενών συμπτωμάτων, τα οποία είναι:
• Καθυστέρηση στην ανάπτυξη του λόγου
• Δυσκολία στην ανάγνωση
• Αδυναμία αφομοίωσης καινούριων πληροφοριων και γνώσεων
• Δυσκολία στη σύναψη κοινωνικών και φιλικών σχέσεων
• Χαμηλή αυτοεκτίμηση και εμπιστοσύνη στον εαυτό
• Επιθετικότητα και απειθαρχία
• Ανησυχία στον ύπνο
(Ρούσσου, 1988; A.P.A., 1994; Μανιαδάκη, 2001)