Τον τελευταίο καιρό, σερφάροντας στο νετ και ειδικότερα στο facebook, "συνάντησα" πολλούς, μα πάρα πολλούς παλιούς μου μαθητές...
Μετά από το πρώτο σοκ, (γιατί για μεγάλο σοκ πρόκειται όταν έχεις αφήσει κάποιον στα 13 του και τον ξαναβλέπεις στα 20...) συνειδητοποίησα ότι πραγματικά έχω περάσει ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της ζωής μου μαζί σας...
Σας έχω μάθει και μου έχετε μάθει πολλά πράγματα... Έχουμε περάσει χαρές και λύπες μαζί, γελάσαμε, θυμώσαμε, ίσως και κλάψαμε μαζί...
Και κάθομαι και σκέφτομαι... τελικά το να είσαι δάσκαλος δεν είναι να μάθεις στα παιδιά αγγλικά, γερμανικά, μαθηματικά κτλ...
Χαίρομαι πολύ που πραγματικά όποιον έχω βρει εδώ μέσα και όποιον συναντάω έξω στο δρόμο, όλοι έρχεστε και μου μιλάτε, μου στέλνετε μηνύματα, χαίρεστε που βλέπετε τις φωτογραφίες σας που ήσασταν μικροί, που έστω και από το διαδίκτιο κρατάτε "επαφή" μαζί μου...
Ουφ συγκινήθηκα πάλι!!
(Η φωτό είναι ένα αναμνηστικό πριν από αρκετά χρόνια!!)
No comments:
Post a Comment